Week 6. (Dag 40 - 44)

De ene laatste week! Na een weekendje in Mitad del Mundo staat alweer een nieuwe week voor de boeg. Een week waarin gebuffeld moet worden, een week waarin ik mijn eerste deadline voor schoolopdrachten ga tegen komen. Vrijdag zal ik namelijk mijn eerste organisatie analyse moeten inleveren voor de Hanzehogeschool Groningen. 3 studiepunten, niet niks dus!

Maandag, een lange dag meestal.. Zo ook de maandag waarmee deze week begon. Een dag zonder bezoek aan het kantoor, een dag waarin ik elke minuut van de dag gebruikt heb om thuis bij Nidian en Jonathan aan de gang te gaan met het verslag betreffende sportkapitalen van Local Dreamers. Je raad het vast al, dit is geen dag om aan terug te denken later. Maandag, ik wil niet meer over je praten. Je bent niet leuk voor me geweest, ik heb geen daglicht mogen zien en heb alleen maar naar het beeldscherm van mijn laptop gekeken.

Dan maar de dinsdag beschrijven. Of toch niet? Ook de dinsdag is geen dag om over naar huis te schrijven, de dag begon hetzelfde als zijn kleine broertje maandag. Wakker worden, douchen en eten, om vervolgens de laptop open te klappen en weer als een bezetene mijn vingers over het toetsenbord te laten vliegen. Tot 12.00 uur, want om 12.00 uur stond een bord warme macaroni voor mij op tafel. Macaroni met tonijn, heerlijk als je normaal alleen maar rijst en brood eet. Mam, ideetje? Tonijn door de macaroni is heerlijk!
Na het eten de deur van het huis achter mij dichtgeslagen, op naar het kantoor. Op het kantoor de andere kiddo´s gedag gezegd, omgekleed en door naar de volgende bus. Op naar het voetbalveld, een heerlijke training afwerken. Of niet? Mocht helaas niet zo zijn, verkeerde bus genomen. Op de vraag of de buschauffeur als maar rechtdoor ging antwoordde hij ja. Vervolgens sloeg hij na zo´n 10 minuten al rechtsaf. Lekker dan, volledig andere wijk in Quito belandden met veel te weinig tijd. Lopend, op de dolle pof en het ingebouwde navigatiesysteem in Aldert zijn hoofd uiteindelijk toch aangekomen bij de voetbalschool. Slechts 40 minuten te laat, maar de kinderen stonden braaf op ons te wachten. Heerlijk een aantal korte partijtjes gedaan, afscheid genomen en op naar huis voor een nieuw bord rijst met salade. 

Wakker worden op woensdag, normaal gesproken heerlijk. Uitslapen, dat is wat mijn woensdag de afgelopen weken mocht betekenen. Ik weet niet wat ik verkeerd heb gedaan, maar de woensdag was boos op me. Ik moest van hem op tijd eruit, ik had geen slaap meer en kon ook niet stil liggen. Dan maar luisteren naar de baas. De woensdag had uiteindelijk weinig voor mij in petto, ik mocht hem laten lijken op de maandag. Een schooldagje, maar wel ingevuld met een skype gesprek met Anneke. Ze is enthousiast en trots, een goed gevoel om mijn werk mee voort te zetten dus!

Donderdag lijkt op dinsdag, zoals woensdag lijkt op maandag. Wakker worden, eten en douchen, om vervolgens wederom mijn laptop open te klappen. School, school, school tot 12 uur. Als Nidian nou ook had gedacht dat de donderdag op de dinsdag leek, dan had ik ´s middags weer heerlijk macaroni mogen eten. Maar nee, rijst met kip. Vlug een hapje gegeten, weggespoeld met half lauwe koffie en de bus in. Op naar een nieuwe voetbaldag, op naar de laatste training voor Guus, Tiemen, Tessa en Elise. Niets speciaals voorbereid door de kiddo´s, dus het voortouw maar genomen. Wilde ze toch een leuk afscheid gunnen, een toernooitje op papier gezet. Vier teams, twee velden, zes wedstrijden. Leuke afsluiter voor hen, makkelijke middag voor mij. Overleg met Aldert gepleegd ondertussen, hopelijk is het mogelijk nog een wedstrijd te spelen tegen profclub Nacional voor ik mijn terugreis naar Nederland in zal zetten. Hier kom ik nog op terug.

Vrijdag, de dag van het zwemles geven. Mooi op tijd mijn bed uit, even snel eten en de bus in. De zwemles voorbereiden, wat dit keer niet meer inhield dan de les van vorige week kopiëren en beargumenteren richting de anderen. Vanwege het defecte bad vorige week heb ik besloten deze les hetzelfde te houden, de schoolslag is immers de basis van elke zwemmer. Belangrijke techniek, moeilijk aan te leren. Hier nog maar eens wat extra aandacht aan besteed dus. De kinderen vonden het heerlijk, wat was het een geslaagde les. Vol goede hoop toewerken naar volgende week, de laatste les van mijn pilot. Uit de woorden van Aldert en Jesse kan ik halen dat de pilot nu al als zeer geslaagd ervaren wordt, waardoor besloten is dit project in 2015 zeer zeker voort te zetten en daadwerkelijk onderdeel te laten uitmaken van de catalogus die Local Dreamers heeft.

De week zit erop! Op naar huis, op naar een nieuw weekend. Leuk tripje voor de boeg, je kan Ecuador namelijk niet verlaten alvorens een van de vele vulkanen beklommen te hebben. En waarom dan niet gelijk de hoogste actieve vulkaan van Ecuador? Zaterdag, morgen dus, ga ik samen met Elise de strijd aan met de natuur. Met een combinatie van bus, fiets en benenwagen zal de Cotopaxi bestreden worden. Ik ben benieuwd, zal mijn belevenissen delen wanneer ik bekomen ben van dit avontuur! Tot snel Nederland, tot héél snel!

Hasta la vista baby!