Week 3. (Dag 19 - 23)

Wat een week mensen! De derde week is inmiddels zo goed als achter de rug, na het schrijven van de komende woorden is voor de mij de week afgesloten. Na deze afsluitende woorden kan ik uit gaan kijken naar een heerlijk weekend met mijn amigos en amigas. Een korte samenvatting van de afgelopen week voor jullie..

Maandag fris begonnen op kantoor. Eindelijk fris! Na een weekendje Montañita waarin ik ongelooflijk heerlijk heb kunnen genieten van zon, zee en strand, én een vermoeiende reis toch heerlijk kunnen slapen voor wat de nacht dan nog inhield. De vier uurtjes die ik nog thuis, bij Nidian en Jonathan, heb kunnen doorbrengen hebben mij genoeg energie gegeven voor wederom een nieuw weekje Spaanse les. Niet op kantoor, maar gewoon in je ´eigen´ bed slapen voorafgaand aan een nieuwe week is toch wel een stuk beter. Verder heeft de maandag niet veel opmerkelijks mogen brengen, op een vergadering tussen de voorttrekkers van de Local Dreamers projecten na. Ik mocht hier ook bij zijn, waardoor ik mij naast gewaardeerd ook belangrijk voelde. De plannen voor de nabije toekomst werden besproken, waaronder mijn project. De Zwemschool, mijn kindje, zal deze week geopend worden. De laatste afspraken omtrent kinderen werven en duidelijkheid richting de ouders werden besproken. Ook de binnengehaalde sponsoraanvraag van Euroclear heeft de revue gepasseerd, we kunnen zwemschool attributen gaan kopen!

Dinsdag, een dag als alle anderen. Maar toch ook weer niet, mijn maatje Nicholas zijn laatste voetbaltraining onder de vleugels van Local Dreamers. Het is en blijft hier een komen en gaan, helaas.. Maar het team wordt op dezelfde dag opnieuw versterkt door twee nieuwe Lokale Dromers. Tessa en Elisa, welkom in ons team!
Nicholas, de held van de kinderen van de Voetbalschool, gaat de kinderen vaarwel zeggen. Verdriet, ongeduld en weinig enthousiasme onder de kinderen wordt voorafgaand aan de training verwacht. En terecht bleek, de kinderen vonden het absoluut niet leuk dat Nicholas zijn reis moet vervolgen. De training was anders dan anderen, Nicholas had een leuk tournooitje georganiseerd waarin ook de begeleiding zijn ei kwijt kon. Na het tournooitje, waarbij ik met mijn team Los Locos (De Gekken) in de finale met penalty´s verloor, was het afscheid daar. Kinderen emotioneel, Nicholas een knuffel voor ieder en weer terug naar kantoor! In de bus terug dwaalden mijn gedachten even af, wat zou het geweldig zijn om de kinderen bij mijn vertrek ook zo emotioneel te zien. Verdriet gun je niemand, zeker niet deze kinderen, maar wat een voldoening moet zo´n afscheid geven. De kinderen hier beginnen echt van je te houden, dat voelt zo fantastisch!

Het midden van de week, de woensdag. De dag waarin het voor mij echt spannend begint te worden, op pad met Local Dreamers initiatiefnemer Jesse. Op naar het Historisch Centrum om de jacht op zwemschool materialen te scoren. Wat een rare stad is Quito toch, na zo´n geruime tijd in deze stad te verblijven val ik nog steeds geregeld van de ene in de andere verbazing. In het Historisch Centrum terecht gekomen dankzij de Trole, een verschrikkelijke bus waarin meer mensen tegelijk passen dan de deuren aankunnen. Met opengebroken deuren, opgevouwde personen en Ecuadorianen die door hun gebrek aan lengte de gehele reis bij Jesse en mij onder de oksels stonden te snuffelen reed de chauffeur alsof hij een ambulance met loeiende sirenes bestuurde. Vasthouden aan de handvatten in deze bus heeft geen zin, je laat je gewoon heen en weer wiegen met de menigte, anders wordt je samengeperst. 
Aangekomen in het Historisch Centrum was het in de eerste straat raak. Sportwinkels, zo ver je kon kijken. Links, rechts, voor je, achter je, overal. En elke winkel verkoop hetzelfde, na-maak voetbalshirts. Hoe het kan dat ze elkaar niet kapot concurreren, geen idee! Na een winkel of 4, 5 geprobeerd te hebben in ons beste Spaans dat wij een Zwemschool beginnen en spullen nodig hebben zodat de kids niet verdrinken was het uiteindelijk raak. Alle benodigdheden konden wij op gewenste maat, kleur, grootte en geslacht laten maken. De tijd hiervoor was echter kort, we hebben het aankomende vrijdag al nodig! De beste señora zeker 5 keer op het hart gedrukt dat we het vrijdag om 1 uur in de middag komen ophalen, toch hielden Jesse en ik ons hart vast. In Ecuador weet je het nooit, maar we hadden geen keus. Terug naar het kantoor, er staat nog een heerlijke barbecue op het programma! De afscheidsbarbecue van Nicholas en Niklas, welke allebei vertrekken deze week. Onder gezelschap van Nicholas zijn maatjes van een ander straatkinderen project, Cenit, gezamenlijk heerlijk gebarbecued. Het was een geslaagde dag, productief en toch erg leuk!

De donderdag deze week was voor mij een mindere dag, van de 24 uur die een dag telt heb ik er ongeveer 17 in mijn nét iets te kleine tweepersoons prinsessen bed bij Nidian en Jonathan moeten doorbrengen. Blijkbaar was mijn maag het niet eens met de barbecue van de avond ervoor, het ging er aardig aan toe daar binnen. Deze dag heb ik dus weinig meegemaakt, op het bijwerken van achterstallig huiswerk na. En Cas, ik ben vandaag wel 6 levels gestegen met Call of Duty! Trots? Ik wel!

De grote dag! Vrijdag, 21 november. Local Dreamers opent de deuren van een nieuw project, de Zwemschool. Natuurlijk eerst weer ´s ochtends les gehad van de altijd aardige Narda, heerlijk gepraat over de komende weekenden en mijn tijd in Nederland. Zo is Spaans vele malen leuker dan wanneer het droge theorie betreft. Na de lessen een korte vergadering over de manier waarop ik denk dat de zwemlessen aangepakt zouden moeten worden. Raymond Spijkerman wil ik hier in het bijzonder voor bedanken, zonder de hulp van Zwemschool Nemo Zwartsluis had ik geen flauw idee waar te beginnen met deze toekomstige waterratten. Zwemlessen gezamenlijk ingevuld, plannen gesmeed voor de volgende lessen en veiligheid op prioriteit nummer 1 gezet. We zijn er met z´n allen helemaal klaar voor. Met een kleine onzekerheid betreffende de opkomst op naar het Zwembad. 14 aanmeldingen, wat op zich voor een pilot project als deze een hoog aanmeldingsgehalte is, maakt het toch spannend. Frances, die ook veel aanmeldingen had voor de eerste les van de Talentschool zag er namelijk maar één dapper kind verschijnen bij haar opening destijds. 
Twee uur verzamelen bij het veld van de Voetbalschool, gezamenlijk naar het zwembad. 7 kinderen! Wauw, we zijn nu al tevreden. En de les moest nog beginnen.  Tijdens de les kwamen zelfs nog twee laatkomers, welke doorverwezen werden naar de week erop. Kort maar krachtig, de zwemles was een gigantisch succes. Waar de kinderen in het begin angstig voor het water waren, merkten we al gauw dat de kids zich volledig overgaven aan het grote gevaar dat water heet. Onder strakke begeleiding van Jesse & Co. voelden de kinderen zich steeds meer vertrouwd in het water. Het feit dat de eerste les niets meer inhield dan op een speelse manier het water leren kennen, van de kant er in springen onder begeleiding en leren drijven, droeg bij aan het plezier dat de kinderen hadden in het water. Jesse was achteraf erg enthousiast, de andere vrijwilligers hebben een fantastisch voldaan gevoel en ik ben erg trots op mijn eerste stageresultaat! Stageresultaat? Oh ja, ik doe het voor stage.. Wat stom om te zeggen, want ik doe het meer voor de kinderen dan voor mijn opleiding. Het werk brengt uit zichzelf zoveel voldoening, wat op haar beurt enorm veel energie geeft. Dit zorgt ervoor dat het werk dat ik doe niet voelt als een verplichting of een stageopdracht, maar dat ik uit mijn innerlijke werk en de drive zelf continue blijf opwekken. Heerlijk gevoel, ik ben stiekem een klein beetje trots op de Zwemschool. Hopelijk zijn Jesse, Aldert en Andrea over een paar weken ook zo enthousiast dat de Zwemschool een vast onderdeel gaat uitmaken van de organisatie. Blijven hopen, mijn best doen en professioneel handelen. Daarmee kom je het verst!

Mijn week zit er op mensen, op naar een nieuw seizoen. Voor het eerst sinds ik hier ben niet op vrijdagavond de bus in. Ik kan nog lekker thuis genieten van de patat die Nidian mij, op aanvraag van Jonathan, vanavond zal voorschotelen. Morgenvroeg om 5.00 uur gaat de wekker, 6.00 uur verzamelen bij kantoor en dan in de bus naar het busstation in het uiterste Noorden van Quito. Mindo, dat is de eindbestemming. Ik heb een beetje gegoogled, zouden jullie ook moeten doen! Mindo lijkt op een klein regenwoud, met watervallen en natuurlijke thermale baden. Meer weet ik er ook nog niet van af, ik laat het maar op me afkomen. Mindo, see you tomorrow!

Saludos y buenas noches Holanda!