Weekend 2. (Dag 10 - 12)

Hoppa! Een heerlijke reis achter de boeg, we waren Quito nog niet uit of ik was al in dromenland. Wakker worden in het zononvergoten Conoa is iets wat ik niet snel zal vergeten. Het moment dat ik de bus uitstapte zag ik op zo´n 300 meter afstand de onstuimige zee. Een opkomende zon om een uurtje of 6, schitterend!

De boys Guus en Tiemen waren een dag eerder aangekomen vanwege het regelen van een lang weekend, super idee. Anouk, Michelle, Niklas en ik kwamen vroeg in de ochtend aan. Guus en Tiemen hadden alles al mooi voorbereid, opgepikt door de mannen en op pad naar het hostel Shangri La. Het was een kleine vijf minuten lopen, in eerste instantie leek het ver van het strand, maar wat een locatie. Jullie zullen voor de grap eigenlijk eens het hostel opzoeken. Het was een omheind paradijs, gerund door de Nederlandse eigenaar Jeroen. 

Jeroen was een typische surfdude, een sloppy broek, een t-shirt met een vage beachprint en vieze blote voeten. Een 40 plusser uit Nederland die 7 jaar geleden om 3 uur ´s nachts in Gouda besloot zijn biezen te pakken en te vertrekken naar Ecuador. Zonder enige idee, zonder een doel, maar weg uit Nederland. Wat hij nu heeft neergezet, petje af. Ik heb vol bewondering zijn verhaal aangehoord en veel doorgevraagd, de surfcultuur en mogelijkheden in dit wereldje spreken mij ontzettend aan. Ik tracht de naam van het hostel te onthouden, voor jullie ook zeker een aanrader mocht je ooit in Canoa komen. 

Spullen uitgeladen, bed opgemaakt, met Duby de hond gestoeid en bij het zwembad gelegen. De eerste middag was voorbij. Jongens, wat een felle zon in Canoa. Insmeren is een must, schaduw opzoeken wordt aangeraden. Zelfs in de schaduw van Canoa wordt je nog bruin. Dit is goed te zien aan de lowlandsbandjes om mijn rechterpols, het contrast tussen Nederland-kleur en Canoa-kleur groeide bijna met de minuut. Heerlijk dagje zo, ons privé zwembad bij het hostel beviel ook prima en self-service achter de bar zorgde ervoor dat de zon prima te houden was.

Op naar het strand! Oh nee, toch niet.. Tiemen en ik hadden geen geld meer, dus naar de pinautomaat. Huh? Geen pinautomaat in Canoa! Dus met de bus naar Bahia, de eerste stad met een pinautomaat. 40 minuten met de bus, en $0,50 verder stapten wij uit in San Vicente. Een dorpje op de weg naar Bahia. Hier zagen wij een pinautomaat van Banco Pichincha, de enige bank in Ecuador die de pinpas van de ABN AMRO accepteert. Shit! Bank leeg, toch maar op naar Bahia. En de bus was natuurlijk al vertrokken, Tiemen en ik zagen de bui al hangen. Geen tijd meer straks voor het strand. Snel met de taxi voor $2,00 naar Bahia, ons laten rondtouren langs bezienswaardigheden en laten afzetten voor de Banco Pichincha. Ook leeg! Lekker dan, reisje voor niks. 3 andere banken dan maar proberen, twee waren niet blij met de pas van ABN AMRO en de derde was leeg. De laatste bank, op hoop van zegen! Ja, deze deed het. Gelijk maar $80 pinnen, genoeg voor het hele weekend! Natuurlijk, nog geen geluk aan onze kant. De bussen naar Canoa reden niet meer vanaf Bahia, maar alleen nog vanaf de terminal in San Vicente. Weer met de taxi naar San Vicente, daar de bus terug naar Canoa. Twee en half uur en een aantal dollars verder (alleen maar om te pinnen!) kwamen Tiemen en ik dan ook eindelijk aan op het strand van Canoa, waar we ons bij de rest voegden om te genieten van de zon. 

Avondeten aan het strand, cocktailtje erbij en de ondergaande zon! Wat een plaatje was het zeg, surfers in de zee en de strandtentjes voor en achter je. Het uitgaansleven kwam op gang, we verwachten er heel wat van. Na het eten, een heerlijke pizza bij een typisch Ecuadoriaanse pizzeria op naar de strandtentjes waar gedanst werd. Niks bleek minder waar, er werd nauwelijks gefeest. Slechts twee tentjes waar muziek gedraait werd, weer salsa... Een uurtje of twee gebleven met z´n allen, waarna we toch maar weer het privézwembad en de self-service bar opzochten. Even lekker gekletst met een biertje erbij en op naar bed! 

De tweede en gelijk laatste dag in Canoa, een heerlijke herhaling van de dag ervoor. Zon, zee, strand! Flink veel getoept op het strand, genoten van de cocktails en gezwommen tegen de golven alsof het m´n vijanden waren. Bek af kwam ik weer op het strand, wat is m´n conditie toch bijzonder met deze verschillende hoogtes steeds. Maar goed, na een heerlijk dagje strand nog even snel een hapje eten met de laatste dollars die we hadden en toen vertrok de bus alweer terug naar Quito. 

Wederom een ontzettend slechte terugreis, amper geslapen. De buschauffeur reed zo snel dat het leek alsof hij in de bochten pilonnen aan het ontwijken was. Erg vervelend, maar gelukkig waren we anderhalf uur eerder in Quito door zijn snelheid. Rond 4 uur in de nacht aangekomen, gelijk met de taxi naar het kantoor. Michelle en Anouk moesten 6 uur klaarstaan voor hun vertrek naar de jungle, dus ik kon mooi mee en slapen op kantoor. Om 6 uur de deur voor de dames open gedaan, ze er uit getrapt en weer heerlijk op het matras in de Darkroom geploft. Dames, het gaat jullie goed daar in de jungle! 

Het was weer maandag ochtend, vrijwel niet geslapen en op naar een nieuwe week met nieuwe kansen. De zwemschool, daar gaat het deze week om draaien. Maar eerst Spaanse les ´s ochtends, twee uurtjes gelukkig! Vanaf deze week gaat het structureel door de weeks hetzelfde, ik zal dus voornamelijk gaan schrijven over de weekenden vanaf nu. En eenmalig wekelijks een update geven van de week. Dit zal wel meestal de vrijdag worden, alvorens we vertrekken voor een nieuw avontuur. 

Ik zal binnenkort een selectie foto´s van de avonturen tot nu toe uploaden, een plaatje zegt meer dan duizend woorden zeggen ze he? Op naar een nieuwe week, in Nederland ook. Succes op het werk, op de studie of in de vrije tijd allen!

Chao y saludos de nosotros!